آدامس یک خوراکی امروزی و لوکس نیست. چند صد سال است که مردم دنیا آن را می ­شناسند. بیشترین کاربرد آن در زمان­ های قدیم، خوش­بو و تمیز کردن دهان بوده است.

اما آدامس­ های امروزی با آدامس ­های قدیمی خیلی فرق می­ کنند! آن زمان­ ها مردم بیشتر صمغ یا شیره­ ی درختان را می‌جویدند. اگر الان هم سراغش را از عطاری ها بگیرید، «سقز» را به شما معرفی می­ کنند که برخلاف آدامس ­های امروزی اصلا شیرین نیست و مزه­ ی تند و تیزی هم دارد.

نکته ­ی جالب این که آدامس، خوراکی محبوب نوجوانان و جوانان است و زنان بیشتر از مردان اهل آدامس جویدن هستند!

آیا جویدن آدامس فایده ­ای هم برایمان دارد؟

بله! آدامس فایده هم دارد. مثلا عضلات فک را قوی می­ کند؛ یا باعث افزایش قدرت تمرکز می­ شود. بعضی­ ها ادعا می­ کنند جویدن آدامس باعث آرامش­شان می­ شود. بعضی­ های دیگر می­ گویند آدامس جویدن باعث کاهش اشتهایشان می­ شود و کمتر به سمت هله هوله­ ها می ­روند.

ضررهای آدامس چیست؟

آدامس­ هایی که با شکر شیرین شده ­اند، می­ توانند سلامت دهان و دندان شما را به خطر بیندازند و باعث پوسیدگی دندان­ ها شوند. افرادی که استرس دارند، آدامس را با قدرت تمام می­ جوند، این باعث می ­شود به آرواره­ هایشان آسیب وارد شود.

دانشمندان می­ گویند جویدن بیش از حد آدامس جلوی تشنه شدن را می­ گیرد و بدن در معرض خطر کم آبی قرار می­ گیرد. پس نباید اجازه بدهید آدامس جویدن برایتان تبدیل به یک عادت شود چون موجب تحریک دستگاه گوارش و بیماری آن هم شود.

همچنین دانشمندان گفته ­اند که اثرات خوب آدامس مربوط به زمانی است که به صورت دائم آدامس نجوید.

بعد از صرف غذا آدامس بجویم یا نه؟

بررسی­ های جدید نشان می­ دهد جویدن آدامس بعد از غذا اشتباه بزرگی است، چون باعث ورود هوا به معده می ­شود و سلامت دستگاه گوارش را به خطر می اندازد. پس بهتر است 2 ساعت بعد از هر وعده­ ی غذایی آدامس بجوید تا دچار سوءهاضمه نشوید.

بهتر است چه نوع آدامسی را انتخاب کنیم؟

بهتر است آدامسی را انتخاب کنید که به آن شکر افزوده نشده باشد. بعضی آدامس ­ها هستند که به صورت بدون شکر هستند، این نوع آدامس ­ها ضرری به دندان هایتان نمی­ زنند.

یک شایعه ­ی آدامسی

بعضی­ ها می­ گویند اگر آدامس را قورت بدهی، هفت‌سال در بدن باقی می­ ماند و هضم نمی ­شود؛ ولی این را باور نکنید، آدامس بعد از گذراندن مراحل هضم از بدن دفع می­ شود و هیچ وقت در معده باقی نمی­ ماند.

نویسنده: سحر رحیمی